*Los Angeles*
- Dobrze - przerwał moje rozmyślenia, głos taki poważny, który należał do pani Collins. Ona była przeciwieństwem Payn'a (nauczyciela wyżej wymienionego) włosy porządnie poukładane, wstrzymane lakierem, marynarka, biała bluzka, spódnica, no i co najważniejsze miała buty, chodź w tej kwestii chyba każdy je miał. - Przedstaw się, ogólnie, powiedz coś o sobie. - przełknęłam głośno ślinę.
- Nazywam się Violetta Castillo, mam 17 lat. Interesuję się muzyką już bardzo długo, kocham śpiewać i nie widzę na razie innej drogi mojej przyszłości - zakończyłam mówić - nie chciałam się rozgadywać na przesłuchaniach.
- Yhm... - popatrzyła na mnie przeszywającym wzrokiem - śpiewaj. - zarządziła, rzuciła długopisem, a ja posłusznie zaczęłam śpiewać. - If you, wanna know. What is going on inside my mind - wypowiadałam słowa piosenki, z zamkniętymi oczami. Zaraz, zaczęłam śpiewać już normalnie, otworzyłam oczy i całkowicie poniosłam się w górę razem z płynącą muzyką.
***
- Dziękuje - powiedział pan, o nazwisku Grant. - Możesz wyjść, zadzwonimy do ciebie lub do twoich rodziców - gdy to mówił, zrobiło mi się przykro. Pokiwałam głową i po prostu wyszłam z sali. Zaraz po mnie weszła z Cami, powiedziałam że poczekam na nią. Oparłam się o grzejnik i rozejrzałam się wokół, tłum ludzi znacznie się zmniejszył, widać było już wolne przestrzenie które, się powiększały. Odetchnęłam po czym wyprostowałam się bardziej.
Po chwili poczułam rękę na ramieniu. Odwróciłam głowę, tam stała wesoła Cami - powitałam ją uśmiechem i obie poszły do jakiejś przytulnej kawiarni. Wystrój był bardzo przyjemny jasne kolory, powiązane z czerwonym odcieniem. W środku unosił się przyjemny zapach, ciast. Usiadłyśmy do dwu osobowego stolika. Po chwili podszedł do nas kelner, z kartami.
Ja wybrałam cappuccino i Tiramisu, a Cami, Latte i ciasto orzechowe. Gdy je przynieśli zaczęłyśmy jeść. Rozmawiałyśmy, śmiałyśmy się prawie z niczego. Niestety, wszystko co dobre kiedyś się kończy, dzwonił mój ojciec.
- Halo. - usłyszałam jego surowy głos. - Violetta?!
- Yhm - mruknęłam.
- Wracaj do domu już! Migiem! Gdzie ty się szlajasz? Jesteś za mło - szybko się rozłączyłam. Nie dałam dokończyć mu zdania. Powiedziałam Cami że muszę iść, wymieniłyśmy się numerami telefonów, po czym zostawiłam pieniądze i mówiąc "Do widzenia" wyszłam. "Nienawidzę go za to! Traktuje mnie po prostu jak dziecko." Myślałam o ojcu, wkurza mnie to że nawet jak teraz - mam 17 lat, i tak będę małą dziewczynką.
*Leon*
*Meksyk*
Nie wiedziałem co powiedzieć, nie mogłem dobrać odpowiednich słów. W ogóle, czułem się jakby odcięło mi język, bez którego nie możliwe jest cokolwiek powiedzieć. Ręce mi drżały, i zupełnie zapomniałem o kimś imieniem "Megan". Teraz liczył się mój kumpel.
- Aaale jaaktoo? - wybełkotałem patrząc na niego. - Przecież wiesz że nie możesz, jesteśmy przyjaciółmi od małego. Nikogo oprócz Fran (mojej siostry) nikogo nie lubię, są wredni. - zacząłem mówić.
- Wiem, ale to nie moja wina, ojciec dostał lepszą pracę dlatego się wyprowadzamy - powiedział mi.
- Dokąd? - spytałem.
- Nie wiem stary, nie wiem - pokiwał głową - nie chcą mi powiedzieć.
- Ale wyślesz mi wiadomość jak się dowiesz? - pokiwał głową.
- Sory muszę już iść - powiedział i zaczął iść w stronę miasta.
- Czekaj! Kiedy wyjeżdżasz?
- Za dwa dni - to były ostatnie dwa słowa które usłyszałem. Popatrzyłem na zegarek 15:56. Mam jeszcze 4 minuty do spotkania z następną. Nie chcę mi się, ale muszę się na czymś wyładować - nie mówię tu o biciu - nie bije kobiet. Mówię o dobrej zabawie.
***
Ru tu tu tu :D
Cześć :)
Na początku chcę podziękować za obserwatorów, i komentarze :3
Cieszę się że wam się podoba <3
Tutaj piosenki będą w formie angielskiej nie Hiszpańskiej. Przynajmniej na razie ;>
Czekam na opinie, i muszę powiedzieć że nie długo zawieszę - ze względu na wakacje (wyjeżdżam)
Pozdrawiam.
Ibbie ♥
